Thuiskomen in je bekken geeft jezelf een stevige basis. In een maatschappij waarin onze denkkracht een hoofdrol heeft en de hartkracht – de verbindingskracht – op een goede tweede plek komt, wil ik je attenderen op een derde kracht: De kracht van je bekken.
Het bekken huisvest intuïtie, je creatie- en manifestatiekracht, seksuele en levensenergie. In een stevig, geaard bekken ervaar je veiligheid en zelfliefde. Je draagt jezelf.
Het is een machtig centrum als je naar al die kwaliteiten kijkt. Een centrum dat het leven verdiept en verrijkt. Want als je verbonden bent met het hoofd-hart én bekken, dan ben je volledig verbonden met jezelf. Dan kom je thuis in jezelf. Als vrouw én als man.
Onverwerkte emoties in het bekken
Het bekken is echter ook een gedeelte in het lichaam waar we ons gemakkelijk uit terugtrekken. Er huist een kracht die we niet snel durven te laten zien. Het is een gebied van het lichaam waar veel onzekerheid en ook schaamte op zit. Waar veel mensen over het algemeen weinig aanwezig zijn.
We slaan er onverwerkte emoties op. Pijnlijke gevoelens uit het verleden die we nog niet losgelaten hebben. Het is te spannend om het verdriet, de onzekerheid of de boosheid aan te kijken. We drukken stukjes van onszelf weg, richting het bekken. Dat wordt dan een plek die angst oproept, omdat er oud zeer zit. Het is een menselijke reactie om weg te kijken van bijvoorbeeld donkerte, zwaarte of een leeg gevoel van binnen.
Verlies van grip op je leven
Over de weggestopte stukjes, jouw onzichtbare delen, heb je geen regie. Je loopt met een rugzak aan ballast rond die onbewust bepaalt hoe je je voelt en gedraagt. Daardoor verlies je de grip op je leven. Je hebt onvoldoende toegang tot je kwaliteiten en mogelijkheden. Sterker nog, onbewust besteed je de zorg voor jezelf uit aan bijvoorbeeld je partner. Je verwacht dan dat die jou voortdurend het gevoel geeft dat je geliefd, gesteund en gewaardeerd wordt. Zo ontstaat er een ongelijkwaardige relatie en dat leidt tot afhankelijkheid en spanningen. Je partner moet het emotionele gat opvullen dat is ontstaan.
Verdrietig, maar er is een oplossing, ook al zie je die misschien nog niet. Als je thuiskomt in je bekken leer je om verantwoordelijkheid te nemen voor al jouw gevoelens. Je voelt weer levenslust en je relaties worden meer ontspannen en gelijkwaardig.
Praktijkvoorbeeld – Thuiskomen in je bekken.
De putlucht komt me tegemoet als ik mijn badkamerdeur open doe. Ik dek snel het doucheputje af, om verdere stank te voorkomen. Het is symptoombestrijding, zonder langetermijnoplossing. Het herinnert me aan de metafoor van Chantal* die als kind zoveel ‘oud zeer’ in haar onderlijf gestald had, dat het de geur van een stinkend rioolputje opriep. De angst om daar de deksel van op te tillen was zo groot, dat zij het maar liever door middel van haar middenrif hermetisch afsloot. Wat, na jaren nauwkeurig vermijden, tot benauwdheid en paniek leidde. Herken je de symptoombestrijding? Chantal heeft de keuze om het zo te laten. Of ze kan de boel ontluchten; in de wetenschap dat als je ergens iets uithaalt, er iets anders in kan. Ze verzamelt haar moed en door de vragen die ik stel onderzoekt ze de grens tussen de buik en borst. Ik leid haar naar een klein poortje tussen boven- en onderlijf. Verrassend. Een poortje met een deur. Nu hoef je zo’n deur niet in één keer open te rukken, want dat is te spannend. Voorzichtig zet ze het eerst op een kier. De stinklucht ontsnapt als een kleine wervelwind. Er komt ruimte en uit haar borstgebied stroomt de frisse lucht direct de bedompte ruimte in. Dat gevoel – iets ouds eruit, iets fris erin – geeft haar vertrouwen. Er was niets vreselijks met haar gebeurd en de angst zakte. Zo laat ze stukje bij beetje de stinklucht gaan, en spoelt de ruimte schoon met de frisse wind uit haar borstgebied. In haar buik en bekken komt ruimte en ontspanning. Aan het einde van de sessie voelt zij haar hele lichaam, van top tot teen en zegt: ‘Het is alsof er nieuw leven ingeblazen is. Ik ga met een bezield lichaam naar huis.’
(* Chantal is een gefingeerde naam)
De middenrifspier vormt een grote beschermende barrière tegen oud zeer. Het gebied eronder gaat hermetisch op slot. Dat lijkt op een kookpot vol rottingsprocessen. Giftige dampen stijgen op. Het wordt een plek vol angst en verdriet. Om te overleven schieten we in het hoofd en in een enkel gunstig geval blijft het hart open.
Thuiskomen in je bekken
Ik nodig je uit om contact te maken met je bekken. Om jezelf daar te leren kennen en er ontspanning ontstaat. Zodat je jezelf laat zien en kennen, jezelf manifesteert en van je bekken houdt. Om een innerlijke brug te slaan tussen je drie centra: je hoofd, je hart én je bekken. Dat is thuiskomen bij jezelf, waardoor je vanuit rust, gelijkwaardigheid en kracht de wereld tegemoet kunt treden. Mee kunt bewegen op de golven van het leven, van eb en vloed.
Lees ook:
Thuiskomen in je hart
Thuiskomen in je hoofd
Heling geeft grip op je leven
Wil je op de hoogte blijven?